Reljef

Kopaonik karakteriše raznovrsna geološka građa sa stenama različitog nastanka i starosti (serpentiniti, graniti, škriljci, mermeri, andeziti, krečnjaci). Današnje oblike reljefa Kopaonika stvorili su, kroz dugi niz godina, procesi erozije i spiranja.

Rudna bogatstva

Kopaonik predstavlja najveće rudno područje u Srbiji, karakteristično po olovnocinkanim i srebrnim rudama. Samo ime Kopaonik, u svom antičkom (Monte Argentaro-Srebrna planina , Gumisch-Dagh) i srednjovekovnom značenju (Kopalnik, Kopanik, Coponi, Coponich, Coparenich, Copaono) vezuje se za rudarsku delatnost, na ovim prostorima staru gotovo dva milenijuma.
Vulkanska aktivnost i vreli mineralni rastopi su uzrokovali promene na stenama usled visokih temperatura i snažnih pritisaka. Tako je nastala rudna oblast sa velikim brojem rudnika u kojima se mogu naći rude metala gvožđa, olova i cinka kao i retkih metala srebra, zlata i retkih minerala: volastonita, fluorita i azbesta.

Rudna delatnost ove planine datira još u predantičko doba, od Rimljana preko Sasa, za vreme vladavine Turaka na istočnoj strani Kopaonika do kraja XVII-og veka I ponovno oživljavanje rudarstva tokom XX veka pa sve do današnjih dana. Rimljani su u period od I do IV-og veka intenzivno eksploatisali rudu na istočnom delu Kopaonika koji je najpre bio u sastavu provincije Gornje Mezije, a u vreme cara Dioklecijana u sastavu provincije Dardanije. Tokom Velike seobe naroda rudarstvo zamire, Srbi su imali samo jednostavnu metalurgiju gvoždja. Dolaskom Sasa iz Ugarske (XVIII) ponovo oživljava rudarstvo. Srebro je billo glavni proizvod kopaoničkih rudnika. Po njemu se danas neki visovi zovu kao Srebrenac koji se nalazi iznad Brzeća.

Eksploatacija rude dostiže vrhunac u vreme despota Đurađa Brankovića (Zaplanina, Livada, Belo Brdo) i traje sve do XVII-og veka kada ovaj kraj postaje pust a rudarska delatnost zamire.

U periodu od 1963. do 1991.godine radio je rudnik antimona Raićeva Gora. Danas većina rudnika ne radi, zbog svetske ekonomske krize i nestabilne političke situacije u južnoj pokrajini ili je svoju delatnost svelo na minimum.

U selu Igroš kod Brusa nalazi se nalazište rude zeolit sa početka 60-ih godina prošlog veka, kojih baš u ovom mestu prema geološkim ispitivanjima ima preko pola miliona tona (ravno godišnjoj svetskoj proizvodnji ove retke rude). Zeolit se koristi u stočarstvu, poljoprivredi, ribarstvu, medicine, veterini, farmaciji, nuklearnoj industriji, prečišćavanju vode itd.

Na mnogim mestima narod je ostavio belege svog mukotrpnog raskopavanja, označene nazivima kao što su: Suvo rudište, Suva ruda, Rudnica, Samokovska reka,Srebrenac…